امروز روز توست، همانی که آموختنم آموختی و گفتی: علم نور است و راهگشا، و من امروز به بهانه بهترین بودنیها از تو یاد میکنم که دریای وجودت را نهایتی نیست و شایسته ستودنی.
یادش بخیر ... با گچهای رنگی پای تخته سیاه از الفبا گرفته تا فرمولهای پیچیده را یادمان دادی، لبخندها و گاه عصبانیت تو را به یاد دارم و حالا خوب میدانم که همه آنها سرشار از عشق به آموختن بود...
یاد آن نیمکتهای چوبی و کلاسهایی که بوی دفترهای کاهی میداد بخیر، آن حیاطهای پُر از گل و درخت، زنگ تفریحها و ساعتهای خاطرهانگیز ورزش و «بیکاری»، نرمش صبحگاهی، صفهای پُر جنب و جوش مدرسه، سرود «شد جمهوری اسلامی بهپا» و پرچمی که آرام آرام بالا کشیده میشد و دعای هر روزه و حدیث روز ...
یادش بخیر، آن مشقها و صدآفرینها، امتحانات ثلث اول و دوم و سوم، نمرههایی که حاصل تلاش بود بیآنکه ارفاقی در آن باشد، کارنامههایی که حرفهای زیادی داشت؛ معدلهای 20 و 19 آنقدر زیاد بود که معلم میماند چه کسی شاگرد اول یا دوم است و دیگر شاگرد سوم و چهارم معنایی نداشت!
وقتی صحبت از اردو میشد، انگار قرار است یک سفر خارجی داشته باشیم، تا صبح روز موعود! خواب نداشتیم ... و روزها از پی هم گذشتند، حالا هر کدام به کاری مشغولیم و هر چند بسیار آموختیم اما هنوز همان شاگرد مدرسه اول ابتدایی هستیم که باید بیاموزیم و بیاموزیم ...
و هنوز معلم کلاس اول دبستان که الفبای دانستن را با او آغاز کردیم، بهترین و به یادماندنیترین معلمان است.
روزت مبارک معلم عزیزم(تقدیم به معلم کلاس اول دبستانم سرکار خانم مرتضوی)
:: موضوعات مرتبط: فرهنگی، اجتماعی
:: برچسبها: روز معلم
برچسب : نویسنده : azade81o بازدید : 138